Fenerbahçe'nin N.C. United maçı üzerine - Bülent Süren Yazdı
Maç öncesi arkadaşımla ekran karşısına geçerken, aklımıza ilk gelen iyi bir futbol, korakor bir mücadele ve mümkünse utanmadan hazımsanacak bir skor idi.
Hep söylerdik aramızda konuşurken, son Denizli maçı öncesine kadar da formül basitti: 3. şampiyonluk + Daum’la devam + sadece 1-2 takviye : Özlenen Avrupa başarısı...Kadro dağılmadı ama kadroyu birarada tutan birşeyler eksildi takımın içerisinden. Daum’la beraber, ısıran, son dakikaya kadar disiplinle saldıran takım gitti, skoru kabullenen, isyan etmeyen bir takım geldi. Hiçbir oyuncunun yüzünde son iki yılda rastlanan “bu maçı alıcaz!” ifadesine rastlanmaz oldu.
Dün akşam ilk umutlanma kadroyu görünce oldu. Yozgatlı ve Önder sanki geçen senenin ruhunu canlandıracak ikili gibi geldi. Maç başladığında ilk dualarımızın muhatabı geleneksel İngiliz takımlarına karşı ilk 20 dakika gol yemeden dayanabilmekti.
Maçın başından son ana kadar hiç eksilmeyen mücadele, açıkçası göğsümü kabarttı. Abartmış olur muyum bilmiyorum ama, yaşadığım birçok “zafer” (!) ’de bile bu kadar iyi oynamamıştı takım. Daha doğrusu mücadele dozu hiç bu kadar yüksek olmamıştı. Hala Nezihi, Abdülkerim, Müjdat gibi adamlar bize birşeyler ifade ediyorsa, nedeni bu forma için akıttıkları ter, verdikleri mücadeledir. Haftalardan beri çıkış yolu arayan, bir tetikleme isteyen camiaya bir soluk alma, umutlanma fırsatı yarattı dün akşamki eşsiz mücadele. Taraflı tarfsız herkesin ortak düşüncesi, Fenerbahçe’nin çok iyi mücadele ettiği. Benim de naçizane düşüncem, 10 maç böyle Avrupa maçı yapsın, Fener’in bir daha Avrupa korkusu, endişesi kalmaz, zaten de sonuçlar yavaş yavaş alınmaya başlanır otomatikman.
Skor mücadelemizin karşılığı olmasa da, zorlu maçlar öncesi hepimize bir umut ışığı oldu. Umarım, bunca idari hataya rağmen, takımdaki geçen iki yıl ki ruh canlanır ve yaşanan galibiyetler hatırlanmaya başlanır dün akşamla beraber.
Bazı mağlubiyetler, galibiyetlerde de hayırlıdır derler...
Bence dün akşamki tam bu tanıma uyanlardan...
Hep söylerdik aramızda konuşurken, son Denizli maçı öncesine kadar da formül basitti: 3. şampiyonluk + Daum’la devam + sadece 1-2 takviye : Özlenen Avrupa başarısı...Kadro dağılmadı ama kadroyu birarada tutan birşeyler eksildi takımın içerisinden. Daum’la beraber, ısıran, son dakikaya kadar disiplinle saldıran takım gitti, skoru kabullenen, isyan etmeyen bir takım geldi. Hiçbir oyuncunun yüzünde son iki yılda rastlanan “bu maçı alıcaz!” ifadesine rastlanmaz oldu.
Dün akşam ilk umutlanma kadroyu görünce oldu. Yozgatlı ve Önder sanki geçen senenin ruhunu canlandıracak ikili gibi geldi. Maç başladığında ilk dualarımızın muhatabı geleneksel İngiliz takımlarına karşı ilk 20 dakika gol yemeden dayanabilmekti.
Maçın başından son ana kadar hiç eksilmeyen mücadele, açıkçası göğsümü kabarttı. Abartmış olur muyum bilmiyorum ama, yaşadığım birçok “zafer” (!) ’de bile bu kadar iyi oynamamıştı takım. Daha doğrusu mücadele dozu hiç bu kadar yüksek olmamıştı. Hala Nezihi, Abdülkerim, Müjdat gibi adamlar bize birşeyler ifade ediyorsa, nedeni bu forma için akıttıkları ter, verdikleri mücadeledir. Haftalardan beri çıkış yolu arayan, bir tetikleme isteyen camiaya bir soluk alma, umutlanma fırsatı yarattı dün akşamki eşsiz mücadele. Taraflı tarfsız herkesin ortak düşüncesi, Fenerbahçe’nin çok iyi mücadele ettiği. Benim de naçizane düşüncem, 10 maç böyle Avrupa maçı yapsın, Fener’in bir daha Avrupa korkusu, endişesi kalmaz, zaten de sonuçlar yavaş yavaş alınmaya başlanır otomatikman.
Skor mücadelemizin karşılığı olmasa da, zorlu maçlar öncesi hepimize bir umut ışığı oldu. Umarım, bunca idari hataya rağmen, takımdaki geçen iki yıl ki ruh canlanır ve yaşanan galibiyetler hatırlanmaya başlanır dün akşamla beraber.
Bazı mağlubiyetler, galibiyetlerde de hayırlıdır derler...
Bence dün akşamki tam bu tanıma uyanlardan...
Bülent Süren
posted by FutbolDilencileri2007_08 at 4:15 ÖÖ
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home